Rezervat Zasavica

Specijalani rezervat prirode Zasavica je prirodni rezervat koji se nalazi na području južne Vojvodine i severne Mačve na teritorijama opština Sremska Mitrovica i Bogatić, na oko sat i po vremena vožnje od Beograda i Novog Sada, što ga čini savršenim izletištem za vikend.

Kroz rezervat teče rečica Zasavica, potok Batar, kanali Jovac i Prekopac, a postoji i veza sa rekom Savom. Ovaj predeo je bio rečno korito Save, pa rečno korito Drine. a danas je van hidrografske funkcije i predstavlja fosilno rečno korito.

Manastir Kuveždin

Na jugozapadnim obroncima Fruške gore, u dolini Jaroškog potoka, nalaze se ostaci manastira Kuveždin sa crkvom posvećenom sv. Savi, nastradalog za vreme II svetskog rata. Prema legendi, osnovao ga je 1520. poslednji srpski despot Stefan Štiljanović. Prvi put se pominje u turskom defteru iz 1566–7. kao „manastir sveti Sava, drugo ime Kuveždin blizu sela Vanđinca”. Izgradnja nove barokne crkve započela je 1818, za vreme igumana Genadija Kirilovića. Kao glavni izvođač radova pominje se Matijas Šimidinger iz Novog Sada. Polukružna oltarska apsida, plitke pravougaone pevnice i osmostrano kube bez postolja nad središnjim delom jednobrodne crkvene građevine, predstavljaju tipičan primer barokne organizacije prostora. Reprezentativnom izgledu hrama doprinosi fasadna dekoracija izvedena u duhu klasicizma. Trospratnom baroknom zvoniku iz 1803. prizidana je uspešno nova crkva, tako da je njegova dominacija nad zapadnim pročeljem potpuna. Ikonostas Janka Halkozovića iz 1772. zamenjen je novim, za koji je slikanu dekoraciju načinio Pavle Simić, a drvenu rezbu Georgije Devič. Sa Simićevog ikonostasa iz 1849. sačuvano je 20 ikona koje svedoče o bogatstvu likovnog izražaja ove barokno klasicističke celine. Jugoistočno od manastira podignuta je 1779. grobljanska kapela. Kuveždinski manastir je delimično obnovljen od 1973. do 1975, a prilikom radova tokom 2004. godine obnovljen je svod, krov nad brodom crkve i zvonika u celini.

Dvorac Šlos

Sagrađen 1776. godine, ovaj dvorac je klasična građevina potekla od Austrougara. Kvadratnog oblika, sa poznobaroknim i klasicističkim elementima, smatra se primerom austrijskog stila copf, koja se dugo zadržala u Austriji. Zgrada je nekoliko puta adaptirana. Istorijska vrednost ovog dvorca se ogleda u tome što je u njemu boravio vožd Karađorđe Petrović tokom 1813. godine, koji se u Golubince sklonio od Turaka. Smatra se da je služio i kao mučionica tokom Drugog svetskog rata.

Postoje mnoge legende vezane za ovaj objekat, ali najzanimljivija je da je u njemu boravila prva Betovenova ljubav, kapetanica Žanet, koja se dogovorom udala za austrujskog kapetana Karla fon Greta. Priča se da je Žanet nastavila da se dopisuje sa Betovenom, pa mu je čak i slala crteže zamka i mapu kako da do njega dođe. Zbog toga se veruje da je Betoven makar jednom posetio Golubince.

Jarkovačko jezero

Duž sela Jarkovci, na južnim padinama Fruške gore, prostire se prelepo jezero zvaničnog naziva Ljukovo, veštačka akumulacija poznatija i kao Jarkovačko jezero.

Mesto Jarkovci gde se i nalazi jezero, udaljeno je 7,5 kilometara od centra Inđije regionalnim putem Inđija-Ruma (IIA-126) ili samo 2,5 kilometara lokalnim putem Inđija-Jarkovci (L-22).

Jezero je nastalo 1977. godine pregrađivanjem potoka Ljukovo, sa ciljem navodnjavanja okolnih useva, širine je oko 300 metara i dužine dva kilometra, a zahvata površinu od 35 hektara.

Česma Četiri lava Sremski Karlovci

Čuvena česma Četiri lava nesumnjivo je jedan od simbola Sremskih Karlovaca. Podignuta je 1799. godine u čast otvaranja prvog karlovačkog vodovoda, od crvenog mermera i na uzvišenju od tri mermerna stepenika. Voda je pijaća i osvežavajuća, a legenda kaže da ćete se, ako se napijete vode s česme, sigurno vratiti u Sremske Karlovce. Iskoristite priliku da se okrepite i fotografišete na mestu okupljanja kako lokalaca, tako i turista.

Obedska bara

Obedska bara se nalazi u jugoistočnom Sremu, pripada opštini Pećinci i najstarije je zaštićeno područje u Srbiji. Samo neke od aktivnosti koje vas očekuju ukoliko posetite ovu baru su organizovane pešačke ture, posmatranje ptica, pecanje, vožnja katamaranom, vožnja čamcem i vožnja biciklom.

Srpski muzej hleba Jeremija

1995. Nalazi se 40 km od Beograda u sremskom selu Pećinci. Muzej je nastao kao rezultat dugogodišnjeg sakupljačko-istraživačkog rada slikara Jeremije, koji se problematikom obrednog hleba bavi više od trideset godina. Osnovna koncepcija postavke ima za cilj da pokaže put zrna pšenice od „zemlje, preko hleba do neba“, korespondirajući tako sa ciklusima Jeremijinih slika „ciklus zemlja, hleb i nebo“. Izložbeni predmeti razvrstani su u tri tematske zbirke: etnografsku, arheološku i likovnu.

U okviru muzejskog kompleksa nalazi se furuna za pečenje hleba, ognjište i crkva posvećena hlebu. U okviru kompleksa nalazi se i prostor za odmor, suvenirnica i parking.

Borkovačko jezero

Borkovačko jezero pripada grupi veštačkih jezera, nalazi se u Sremu, tačnije 2 km od Rume. Ovo jezero nastalo je nakon pregrađivanja potoka Borkovac. Dužina brane je 209 m a visina
11 m. Borkovačko jezero najšire je u centralnom delu i iznosi
320 m. Temperatura vode u letnjerm periodu iznosi 29°C.

Jezero je bogato ribom, a od ribljih vrsta mogu se naći šaran, som, smuđ, bela riba, babuška, tolstlobik i amur. Nije dozvoljeno pecanje iz čamca, zbog zaštite ribljeg fonda. Voda Borkovačkog jezera je izuzetno čista, ima zelenkastu boju zbog velikog broja planktona.

Borkovačko jezero poznato je po Borkovačkoj koloniji kao i organizovanju izložbe pasa, sportskih takmičenja. U blizini ovog jezera nalaze se lovište Karakuša, praistorijski arheološki lokalitet Gomolava kao i grad Ruma.